Kurban etiymiş, fakirlere yardımmış.. Palavra. Tanrılar aslında kan peşinde. Yani can peşinde. Ama canın bıçakla çıkarılması, kan dökülmesi baş koşul. Çünkü bu sırada büyük bir enerji serbest kalıyor. Kurbanı, tanrılar istediği kadar biz insanlar da istiyoruz kanımca. Çekici geliyor bizlere bu konu. Belki de daha çocukluğumuzudan bilinç altımıza masallar ile doldurulduğundan.. Grimm kardeşlerin, Andersenin masallarında öldürmek için çocuk arayan ne çok cadı vardır bir düşünün. Ayrıca büyücü kraliçe, Pamuk

Yedi yaşımda din, dil, mezhep, taritak, ırk, milliyet renk v.b. Birçok ayırımcı oluşumlar beni çıkmaza sokmuştu. Doğruyu bulmaya çalışırken, öğrenilen yeni doğrular eski doğruları darmadağın ediyordu. Çelişkiye düştüm. Bu düşünce tüm yaşamım boyunca beni bir gölge gibi izledi. Uzun yıllar düşünüp, arayıp bazen yaşayarak, edindiğim verileri bir kitap halinde, bir kısmı kurgu, ama amaca yönelik olaylar çerçevesinde sunmaya çalıştım. Gerçekleşmesini çok arzu ettiğim bu düşüncenin benimle birlikte ölmemesi i

Bu çalışma günümüze değin ürünleri kalan, başka içerikli çalışmalara olanak sağlayan, ışıldak olan düşüncelerin kuşbakışı görünmesidir. Uygarlık hızlı gelişim çizgisi üzerinde yürürken insan sorunlarını gözden uzaklaştırmamış, geçmişle gelecek arasında bir bağlantı sağlamış, geleceği geçmişin güçlü birikimleri üstüne kurmuştur. Ancak bu kurmada titizce bir gereç seçiminin yapıldığı, geleceği aydınlatıcı odakların ayıklandığı da unutulmamalı. Uygarlık beslendiğine yeni besinler katarak kendini besleyen evren

Yaşlı dünyamızın ve bu dünya üzerinde binlerce yıldan beri akıl almaz bir serüven insanın, evren denilen o sarsıcı sonsuzluğun bir parçası olduğunu ortaya koyabilir miydik? Bu serüven içerisinde bizim yerimiz neresiydi? Kimdik, nerden gelip nereye gidiyorduk? Bu sorulara az çok yanıt verebilmek için düşünce okyanusunda -kısa da olsa- bir yolculuğu göze almak gerekiyordu. Düşünceye yolculuk böyle doğdu.