Hüzün istasyonu, İstanbul´a Kırk Satır ve şu an
elinizde tutmuş olduğunuz Yasağına Yaslandım´a...
...

Hiçbirşeyin ilacı değilmiş zaman
Törpülendikçe döküldüm
Döküldükçe dağıldım diyen Veysel Boğatepe´ye...

Alacakaranlığa pusu kurmuş kör baykuşlar,
pinekledikleri körpe dallardan havalandılar. Karanlık;
kanat kanat çırpınışlarını eritti. Kar yağarken önce
en yüksekte yer tutar kendine ve yağabildiği sürece
ne kadar kalır bilinmez ama eteklere, düze inip
günışığıyla buluştuğunda çay olur dereye karışır,
ırmak olur nehire, nehir de denize ulaştığında şiir
olur tıpkı iki kar tanesi gibi... Biri zirvede buz, diğeri deryada bir damla. Aslolan şiirdir tıpkı sevdalar gibi.
Zaten emeği terden, sevdayı gönülden veren şairler
değil midir? Kalemine, emeğine ve yüreğine sağlık
sevgili kardeşim Veysel Boğatepe...
- Nihat NİKEREL -
(Arka Kapak´tan)