Bir postulatum niteliğindeki Evrensel ve bedensel YARATILIŞ`ı ve sonrasındaki somatik ölümü yadsıyacak kimseler bulunabilir mi, bilemiyorum?
Canlı varlıklar evrimleri sürekli kılınarak kendileri geçicilik kapsamı içine sokulmuşlardır. Ve bu arada, Evrensel EVRİM, başlamış olduğu varsayılan bir tekillikten, sonlanacağı tekilliğe doğru sürüp gitmektedir.
Bu süreç`in bir bölümünde yaşamakta olan biz İNSANLAR, kökenimizi, ilk Atamız sayılabilecek DNA`yıbarındıran ilk göze`de arayacağımıza bunu, neden Evrensel determinizm yasaları içinde ayrıntı gibi nitelenebilecek bir olguda, evrimi maymun aşamasına kadar ulaşmış olan bir canlı türünde aramaktayız? Ya da dini öğreti çerçevesinde, bir tür anlatım şekli olan çamur deneyiminde arayıp üzerinde fırtınalar kopartmaktayız? Açık seçik bilimsel olarak kanıtlanmış gerçekler mi, yoksa kişinin öznel olarak inanmak istediği fikirler, inançlar mı egemen olmalıdır? İki uçta bulunanlar hala neyin peşindedirler ve neden inatlaşmayı sürdürmektedirler? Akıl erdirebilmek gerçekten güç!
Bizim, şimdilik anlayamadığımız, içinde DNA sarmalını ya da taslağını barındıran ilk çekirdeksiz hücrenin, çekirdekli hücre aşamasına geçerek, DNA`nın bilgi ile donaltılması olaylarıdır. Yaşam olarak nitelendirdiğimiz durumun, ilk ökaryot göze`nin varedilişine koşut olarak onunla birlikte devreye girişi konusudur. Ve Evrensel determinizmin, evrimsel olaylardaki belirleyici rolüdür. Döllenmiş bir yumurtanın, canlının gelişimi sürecindeki akıl erdirdiğimiz güdümlü becerisidir. Ve tüm bunların sonucunda, İNSANLIK aşamasına ulaştıktan sonra BİLİNCİMİZİN bize nasıl? Ne zaman? Ve neden? Verildiğinin bilgimiz ötesinde kalışıyla ilgili süreçtir.