Türkiye ekonomisinde krizler, cumhuriyetin kurulduğu yıllardan başlayarak, günümüze kadar uzanan; ekonomide derin izler yaratan, kimi kısa sürede atlatılan kimi ise yapısal değişimlerle birlikte geride değişik ekonomik miraslar bırakan bir sarmal izler.

Prof. Dr. Gülten Kazgan bu değerli çalışmasında Cumhuriyet Dönemi’nin tüm krizlerini incelerken, özellikle yaşanan dört büyük krizi (1929, 1958, 1978, 1998) ele alarak, krizleri tetikleyen küresel ve yerel olayların yarattığı ortamı tüm boyutlarıyla ortaya koyup, doğru sonuçlara ulaşmaktadır.

Bunu yaparken modelleştirme kaygısı gütmeyen Kazgan, başlangıçta köy-tarım ağırlıklı yapıdan kent-sanayi, hizmet ağırlıklı yapıya geçen Türkiye ekonomisinde krizlerin seyrini, siyasal iktidarların izlediği sosyo-ekonomik politikaları ile bunların yarattığı sonuçları incelerken aralarındaki farklılıklara da değinmektedir.

Kazgan, bu yapıtında özellikle dışarıdan Türkiye ekonomisine yansıyan olumsuz etkilerin arttığına dikkat çekerek, bu konuda kamu politikalarında gözlenen sınırlamaların büyümeyi de olumsuz etkilediğini belirtmektedir. Özellikle ülkemizde yaşanan son dönem krizlerin bize yansıma biçiminin bir tür “domino kuramı” sonucu olduğunu da vurgulamaktadır.