Futbol maçlarına gitmeye, tribünlerin benzersiz havasını tatmaya başladığımda küçük bir çocuktum.
Metin Oktay futbolu bırakana kadar süren uzun izleyicilik serüven`imde inanılmaz olaylar izledim, dinledim, bol bol da güldüm.
Oyun oynayan insanların tadına doyulmuyor.
Baba Hakkı`nın Fenerbehçe`de santfor oynayan atlet Melih`i sahada bir tur kovalayışı...
Gündüz Kılıç`ın kendisine yerde yatarken uzanıp çelme takan Ömer`i ardı sıra sürükleyip götürüşü...
Fenerbahçe`nin bütün bir lig boyunca bir tek gol yiyerek şampiyon oluşu...
Ben gördüklerimi, duyduklarımı yazdım, ama biliyorum anlattıklarıma pek inanan olmayacak.
İyisi mi, ``Tribünden Palavra Anılar`` diyelim...