Eve kadar gidip karısını dövemeyecek derecede yorgun hissediyordu kendini. Daha ziyade uyumak isterdi. yeryüzündeki bağlarından kopunca, yeniden uykuya daldı, tam bıraktığı yerden, yarıda kalmış bir iş gibi. Dükkandaki gölge, büyümek için her tür yaşamın durmasını beklemiş gibi çoğaldı; uykunun azar azar ele geçirdiği bir ini andıran dükkanda, görünmez sıçan dişleri gibi her şeyi kemiriyordu...
(Arka Kapak´tan)