Uyusam,
Kendimi bir sonvapurda sansam...
Pesimizde yildizlar
Pesimizde uskur
Uyusam...

Sait Faik'in siirlerindeki hüzünlü öyküler, öykülerindeki yanik siirler...
Siirden öyküye, öyküden siire, sevgiyi, insani, dogayi, kuslari, baliklari, denizi, -en çok da sevgi(yi) denizi tasidi, hayattan alarak.
O'nun her satiri/dizesi insan olma serüveninin en lirik anlatimidir.

Sevmek, bir insani sevmekle baslar her sey.

Tadımlık

AYNALI ÇESME

Küçük bir sofra kurardim
Bogazimi bir umutsuzluk sikardi
Merdivende ayak sesleri kesilirdi
Odalarin içine yalnizlik kapanir
Ampul kararirdi
Merdivende ayak sesleri kesildigi zaman.
Kapi hafifçe tikirdadi mi dersin?
Kos...
Kimseler yok.

Kulaklarimda ayak sesleri
Kapida tikirti
Bogazimda bir yumruk.

Her yerde kendim
Aynalarda, camlarda, alüminyumlarda

Kursun borularda
Masada, karyolada
Pis kendim, mendebur kendim, fena kendim.

Ama kapi tikirdadi mi idi...
Sen
Sen bir tek insansin
Degisik.

Kalküta'da lacivert saçli çocuk
Grenobleda mavis
Pire'de üzüm çaliyorsun bir küfeden
Napoli'de balik satarsin.

Ama sen
Sen benim Aynali Çesmem.

Dogu-Bati, (2/4), Mart 1954