Paris`te bir sabah uyandığıma, aklımda bir dize duruyordu. Nereden, ne zaman gelmişse gelmiş, orada öylece duruyoru. Bir taç yaprağında, pırıl pırıl, saydam bir yağmur damlası gibi. Tertemiz, apaydınlık. Üç sözcükten oluşan bir şiir dizesi: `güvercin dolu avlular...` Orhan Veli`nin İstanbul`u Dinliyorum` adlı şiirinden bir dize.(...)
İçimde bir mutluluk, bir sevinç vardı, uyanıp o üç sözcüğü zihnimde bulduğumda. Kendimi, benliğimi bulmak gibi bir dilin, onun da ötesinde, yabancı bir çevrenin ve bu önsözün konusuna girmesi gerekmeyen nice boğuntuların labirentlerinde, neredeyse yitirecek gibi olduğum benliğimi... Anadilin, üç güzelim sözcüğünden oluşan bu altın dize, gelip oraya yerleşmiş, bana diyor ki: `Sen varsın. Çünkü güvercin dolu avlular var...
- Ataol Behramoğlu