- Anne... Babamı seviyor musun anne? deyiverdi.

Annesi şaşırdı, bir anlam veremedi. Hiç yeri değilken niye sormuştu bu soruyu? Yorganın altından başını çıkardı, Dilek`e döndü

- Bu... bu da nereden çıktı? Sevginin olduğu yerde hiç ayrılık olur mu?

Dilek, annesi öfkeli olduğu zamanlarda göz göze gelmekten çekinirdi. Şimdi belki yine öfkelenecekti ama, karanlıkta yüzünü görmüyordu. Bunun için rahattı. Rahat olmasa bile yine konuşacaktı. Kafasına koymuştu. Gerçi onlar ayrılmış, aralarındaki bağlar kopmuştu ya, olsundu. Babası hatasını anlamış, eski alışkanlıklarını bırakmıştı. Yoksa Güler teyzesi hiç öyle söyler miydi? Sonra annesinin uykuda sayıklamaları, o fotoğrafa bakmaları....
Bunları düşünüyor, düşündükçe umudu artıyordu.
(Arka Kapak)