İlk yazısı 1939 yılında Serveti fünun-Uyanış dergisinde çıkan Özdemir Asaf`ın, ikilikler ve dörtlüklerinden oluşan başlangıç şiirlerine yoğun bir söyleyiş özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edinerek düşünürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce, yoğunluğuyla birlikte, alay ve taşlama da şiirine egemen olan öğelerdir. İnsan ilişkilerinini, toplumsal ve bireysel yanlarını sen-ben ikileminde vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerlerini kaçış ve umutsuluğun temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerlerini kaçış ve umutsuluğun tedirginliğine bırakmıştır. Her zaman şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletişim olması düşüncesinden yola çıkmıştır. Batı şiiri ve geleneksel Türk şiirinden yararlanarak yaptığı birleşim sanatını zenginleştirip geliştirmiştir.