Melih Cevdet Anday, Orhan Veli ve Oktay Rifat` la birlikte, 1937` de ``Varlık`` dergisinde yaptıkları çıkışla, Türk şiirine yeni bir anlayış getirirken, ölçü ve uyak baskısını kırmak, halkın beğenisini arayıp bulmak, dize düşkünlüğünden kurtulmak gibi ilkeleri savunurken bile, karşı oldukları şairaneliğe yatkın yönlerini bütünüyle örtememişti. Garip` ten beş yıl sonra çıkardığı Rahatı Kaçan Ağaç` ta toplumumuzdaki yoksulluk, haksızlık gibi olguları ince bir yergiyle ele alırken, bir yandan da geleneksel Türk şiiriyle uzak bağlar kurmaktan çekinmedi.
1947-49 döneminde, ``Yaprak`` dergisinde yayımladığı şiirlerinde toplumsal sorunlara bağlı konuları işlemeye ağırlık verdi. 1963` te Kollları Bağlı Odysseus yayımladığında ise, daha öncenin açık, anlamını kolay ileten, tadına kolay varılan şiirinin yerini, temaları mitolojiden, söylencelerden gelen, kapalı, tadına güç varılan bir şiirin aldığı görüldü. Böylece şiiriyle, kimi görüşleri aktarmak ve yaymak yerine, yaşam, doğa, dünya, tarihsellik gibi felsefenin yüzyıllar boyu uğraştığı konularda yoğunlaşmak olanağını yakalamış, felsefeye bile öncülük edebilecek bir şiire ulaşılmıştı. Melih Cevdet Anday` ın tüm şiirleri gözden geçirildiğinde, açıkça görülebileceği gibi, şairliği durmadan değişmiş, sürekli bir gelişme göstermiştir.