(..) Jean Echenoz, genç Fransız edebiyatında başlı başına bir vaka. Yedinci romanı Sarışın Bombalar, Marilyn Monreo, Kim Novak, Martine Carol, Doris Day´lerin yazgılarını hatırlatarak, sarışınlığın gizlerini işlemek isteyen bir televizyon prodüktörünün, ünlü bombaların dışında kalan eski bir şarkıcıyı, Gloria Stella olarak bilinen Gloria Abgrall´i aramasıyla başlıyor. Oysa bu kadın insanları uçurumlardan atmak gibi oldukça sapkın, sado-mazoşist bir kompleksten mustariptir...
- Jean-François Josselin, Le Nouvel Observateur-

(..) Echenoz hikasiyle (ve okuruyla) kedinin fareyle oynadığı gibi oynuyor, okurun kendisini özgür sanmasını sağlıyor, gitmesine göz yumuyor, onu gözden kaybetmiş, unutmuş numarası yapıyor, ama bir pati vuruşuyla tekrar yakalıyor, biraz daha uzağa taşıyor, yanında uykuya dalıyor, mırıltılar çıkarıyor, okurunu yutarak biterecek.
- Jean-Baptiste Harang, Liberation-

(...) Echenoz´da asla görünüşe aldanmayacaksınız. Onda, hiçbir anlam ifade etmez gibi görünen şeyler çok anlamlıdır ve yazar olarak tavrı göstergebilimci bir yaklaşımdan hiç de uzak değildir. Tıpkı Umberto Eco gibi, Echenoz da seslerin, nesnelerin, jestlerin, imgelerin birer işaretler sistemi olduğunu hatırlatır.
- Jean Hurtin, Magazine Litteraire-
(Arka Kapak)