Ponpon adını annesi koymuştu. Küçük tavşan bembeyazdı. Ponpon adı ona yakışıyordu.
Bir pamuk kadar yumuşak, bir top kadar yuvarlaktı.
Bir sabah annesi yem aramaya gitti. Ponpon tek başına kaldı.
Bulunduğu kaya ovuğundan başını dışarı çıkardı.
- Aaaa! Dünya ne kadar da büyükmüş, dedi.
Kitabın İçinden)