Türkiye, 1950li yılların sonlarına doğru popülist yönlendirmelerle, biraz da bize özgü bir biçimde gelişen başıboş liberalizmin yarattığı sıkıntılarla boğuşurken, iktidardaki Demokrat Partiye karşı yürütülen muhalefetin temel politikası, ekonomide Keynesgil düzenlemelere geçmek ve plânlı kalkınma yöntemlerini benimsemekti.

Plânlı Kalkınma o dönemde dünya kapitalist sisteminin az gelişmiş veya gelişmekte olan ülkeler bağlamında temel bir paradigması olup, bu ülkelerde yapısal koşullar da dikkate alınarak, uygulanmasını istediği kalkınma yöntemlerinin temeliydi.

Bu anlamda 27 Mayıs 1960 askerî darbesinden sonra Devlet Plânlama Teşkilatının kurularak, Birinci Beş Yıllık Kalkınma Plânının hazırlanmasını böylesi bir tarihsel çerçeveye oturtmak gerekir. Bununla birlikte aradan kırk yıl gibi oldukça uzun bir süre geçmesine rağmen, Türkiyede değişik siyasal ortamlarda yaşanan, kimi zaman günlük siyasal yaşamda bile küçümseme yüklü esprilere kaynaklık etmiş plânlama deneyimi üzerine yazılanlar çok da fazla değil.

İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları, Türk Sosyal Bilimler Derneğinin 21-23 Kasım 2001de düzenlemiş olduğu 7.Ulusal Sosyal Bilimler Kongresinde yapılan 1960larda Türkiyede Plânlama Deneyimi adlı oturumun bant çözümlerini Plânlı Kalkınma Serüveni adıyla bu kitapta topladı.

Kitapta, oturuma konuşmacı olarak katılan, hepsi de DPTnin kuruluşuyla birlikte göreve başlayarak, Birinci Beş Yıllık Kalkınma Plânını hazırlayan ve istifalarından sonra dünyanın sayılı finans ve eğitim kurumlarında görev yapan Necat Erder, Attila Karaosmanoğlu, Attila Sönmez ve Ayhan Çilingiroğlunun Türkiye iktisat tarihi açısından çok önemli olan serüvenlerini ilgiyle okuyacaksınız.