Eski Yunan`da ahlak, toplumsal düzenle ilgili bir davranışlar dizgesi olarak değil, bireylerde gerçekleşen bir iç disiplinin dışavurumu olarak görülüyordu. Bu yüzden Sokrates`ten Epikuros`çulara ve Stoa`cılara dek birçok filozoflar ahlak üzerine gerçekten önemli görüşler ortaya atmış ve özellikle ahlakla bilginin özdeşliğe yaklaşan ilişkisini açıkça belirtmiş olsalar bile, bu dönemde kendi içinde bir bütün oluşturan bir ahlak kuramının ortaya çıktığı söylenemez.