Bir bireyin eylemlerine, kaçışı olmayan, içselleşmiş bir otorite kılavuzluk ediyorsa politik özgürlüğün çok az anlamı vardır diyen yazar bu kitabında içselleşmiş otoriteyi oluşturan mekanzmalardan biri olan eğitimi ele alıyor.
Spring -esas olarak- iki eğitim modelinin varlığından söz ediyor: İlki düzen, plan ve yüksek verimlilik aracılığıyla toplumsal ilerleme arayan teknolojik ve rasyonalist model. Bu modele göre toplum, verimli işleyiş hedefine sahip olan okula lllich iktidarın fahişesi diyor. Bu modeli benimseyen psikolog, hırsızlık yapan yoksul insanlarla karşılaştığında çalma alışkanlıklarının nasıl sona erdirileceği sorusunu araştıracaktır.
Spring´in Ferrer, Godwin, Rousseau, Marc, Freire, Lllch, Stirner, Tolstoy, Reich ve Neill´in tezlerini tartışarak önerdiği ikinci modelde ise önemli olan düzen ve verimlilik değil bireysel özerkliğin artmasıdır. Toplumsal değişiminin hedefi, artan bireysel katılık ve toplumsal sistemin denetlenmesidir. Bu model, modern toplumsal kurumların gücünün büyük ölçüde halkın, bu kurumların otoritesini ve meşruiyetini kabul etme gönüllüğüne dayandığı inancına bağlıdır. Bu modelin sorusu bireyin toplumsal makineye nasıl uydurulacağı değil, insanların, kişsel tatmin olmadan çalışmayı ve özgürlüğü sınırlayan toplumsal otoriteyi neden kabul etmeye istekli olduklarıdır. Bu modelin psikoloğu ise neden bütün yoksul insanların hırsızlık yapmadığı sorusuna cevap arayacaktır.
Çocukların kolay kontrol edilebilen verimli makineler olarak değil özgür, hayattan zevk alan kişiler olarak büyümesinden yana olanlar için...