Bir zamanlar bir tek oğlumun annesiydim... Şimdi pek çok gencin annesi oldum. Oğlum kırmızı bir gül demetindeki tomurcuklardan biriydi. Çok erken açıldı, çünkü güneşi çok sevdi. Şimdi aynı demetteki arkadaşlarının, yangın yeri yüreğimi ve onun sesini de yüklenerek ´Kırmızı Gül´türküsünü söylemelerini istiyorum. Nerede olursam olayım, yaşamı seven yüreklerinizden yükselen türkünün, içime işleyen ezgisini duyacağımı biliyorum.

Yüreğin kırmızı bir gül demeti yangınlar ortasında / Yüreğin hasretine uçmaya sabırsız bir kırlangıç / Yüreğin göğün mavisi altında özlemler çoğaltan bir deniz / Uçsuz bucaksız, derin ve masmavi.../ Erasmus ve Melasmusun okyanusu yüreğin / Sevdalar büyüten, umutlar yaratan bir bulut kuş / Kar altında güneşe gülen kardelen, bir kucak güneş Çam ormanlarının kokusu, kır çiçeklerinin güzelliği yüreğin... Mühür gözlerinin, yangın yeri yüreğinin yanıbaşına / Umudumuzu, türkülerimizi ve kardelenlerimizi verdik / Yaşam çok özleyecek seni!