Açtı ve üşüyordu Piyer Grenguvar. Ne yiyecek alacak parası, ne de sıcak bir yuvası vardı. Yazdığı şiir ve oyunlar kimsenin ilgisini çekmediğinden bu çeşit çabalarla yoksulluktan hiç mi hiç kurtulamayacağını biliyor, bilinmeyen bir ozan olmanın üzüntüsünü de derinden derine duyordu.

1482 yılının son günleriydi. Halkının pek çoğu Grenguvar gibi yoksul ve güçsüz olan Paris, yeni amansız soğuklarla karşılamaya hazırlanıyordu.
Ozan olmaktan artık vazgeçmem gerekiyor. dedi Grenguvar kendi kendine.. Bu konuda biraz daha direnirsem çok yakında açlıktan öleceğim! Üşüyen ellerini bomboş ceplerine soktu ve Palas dö Grev denen büyük meydana yürümeye başladı...