..., onu iktidara getiren ekonomik güçlerin kendisi olgunlaştığı ve doruk noktasına ulaştığı ölçüde, sınıf da, o ölçüde, kendi içinden çıkan ya da maddi ve manevi olarak kendine bağımlı kıldığı aydınlar tabakası aracılığıyla, onun yaşam ilkelerini uygun bir şekilde dile getiren bir sanat yaratır. Bu, verili çağın klasik sanatı olacaktır. Bu zaman boyunca biçim, içeriğe tümüyle denk düşecektir. Daha sonra, iktisadi yaşamın yeni görüngüleri, bu egemen sınıfın kalelerinde çatlaklara neden olmaya başladığında, bunun sonucu olarak, ona düşman olan ve yavaş yavaş büyüyen toplumsal güçler ortaya çıktığında, sınıf, hedeflerine olan inancını yitirir; yaşam gücü, tehlikeli bir düşüş gösterir ve o, belki de yaşamını yapay olarak körükleyecek ya da gerçekte artık mahkum olmuş herşey gibi, gizemciliğe eğilim duyacaktır.