Üç Dağ'dı, Aladağ'dı demeden; üç gün üç gece yürüdüler; durmadan kar yağdı, fırtınayla, boranla boğuştular. Kuş boranı bu! dedi biri, öbürleri duymadılar. Yürüdüler, Üçdağın eteğinden, Aladağ'ın yamacından; burunları, yanakları, parça parça buz tuttu. Beş kişiydiler; yiyecekleri gitgide azalıyordu. Artık dinlenmemiz gerek? dedi biri. Sonra durdu, kirpiklerindeki buz parçalarının arasından, önünde uzayıp giden kar denizine baktı. Gözleri (bir karış da olsa) kara parçası aradı, yoktu!..