Allah`ın mutlak oluşu ve aşkınlığı, insanın ise sınırlı, zaman ve mekâna bağımlı oluşu nedeniyle, Mutlak Hakikat`ı insana ulaştırmada, bir başka deyişle vahyin beşeri terminolojiye girişinde, bir anlatım biçimi olarak teşbihler kullanılmaktadır. Kur`ân, bir taraftan Allah`ın aşkınlığını vurgularken, diğer taraftan da beşeri fizyonomi ve duyumlarla kesişen anlatım biçimini kullanmakta ve bu, bir problem olarak karşımıza çıkmaktadır.
İnsan-biçimcilik (antropomorfizm) farklı anlam boyutlarını içeren bir kavramdır. Hem felsefi düşüncede ve geçmiş ilahi ve gayri ilahi dinlerde hem de Kur`ân`da yer alan bu anlatım biçiminin, sadece Kur`ân dilindeki boyutu çalışmamız esasını teşkil etmektedir. Diğer ilâhi kitaplar kadar olmazsa bile, Kur`ân`da da böyle bir dil görülmektedir. Vahiy dilinde teşbih anlamını içeren kavramların bulunmasının sebebi, çalışmamızın çözülmesi gereken temel sorusu olmaktadır.