Bu çalışmamızda yapmak istediğimiz; sadece Kur`an-ı Kerim`de hikmet kavramının anlam alanlarını tesbit etmek olmayıp; İlkçağ İslam Düşünce Tarihinde ve İslam`ın Klasik Çağında oluşan ilimlerle ilişkisini tespit etmek ve bu konuda şimdiye kadar ortaya çıkan görüşleri gücümüz çerçevesinde biraraya getirmek ve bu kültür hazinesinin vahiyle ilişkisini kurmak, bundan sonra yapılacak daha geniş bir araştırma için zemin hazırlamaktır.

İnsan hikmete iki şeyle ulaşabilir; birincisi akıl, ikincisi vahiy. Hikmet; aklın tecrübe ile veya aklın vahiyle kesiştiği/buluytuğu noktada, söz ve davranışı her türlü kötülük ve fesattan alıkoymak için, insanın iç dünyasını/kalbini tesiri altına alarak, düşüncesini afaki ve enfüsi boyutlara yönlendiren, etkileyen, yeni ve özgün bir formla ortaya çıkartarak, insanoğlunun varlıkla ilişkisini doğru bir biçimde belirleyen ve öğreten tüm bilgi ve çabaları içine alan, insani söz ve fiillerin kaynağıdır..
(Arka Kapak)