Kent, içinde yürünebilen ve insani boyutları korunmuş sokaklar demektir. Yürüdükçe bir parka, bir anıta, bir camiye, kiliseye ya da havraya rastlarsınız. Anılar uçuşmasa da orayı seversiniz. Sizi kente bağlayan ruh kentin kişiliğidir. İncecik belli minarelerle bize bakar kent, sonra kubbeli dudaklarını uzatır. Süleymaniye´nin kırmızı gülleridir dağınık saçları, gözyaşlarıdır Haliç´te boğazına tıkanan. O boğazın dantelasıdır ki, İstanbul´un siluetini eşsiz kılar ve ona ruh verir.
İstanbul´da binbir dil, din, insan ve aşk yaşar. İstanbul büyülü bir kenttir. Gelişigüzel yerleşmiş bir alan değildir. Kültürle bütünleşmiş bir şiirdir. Kültür ölürse kent de ölür.
Bu yıkıcı gücü durdurmalıyız ki, şiir sürsün. Yarına yaşamın büyüsünden bir şeyler kalsın.