Kıyamet borusu çaldığında, ben, elimde bu kitapla yüce yargıcın huzuran çıkacak ve şöyle haykıracağım: `İşte yaptıklarım, işte düşündüklerim ve işte ne olduğum. Her şeyi, bütün açıklığıyla dile getirdim. Yaptığım hiçbir kötülüğü gizlemediğim gibi, yapmadığım bir iyiliği de söylemedim. Gerek rezil ve sefil, gerekse asil ve iyilik sever olduğum zamanları bütün içtenliğimle gözler önüne serdim. Ey ebedi Varlık: İç yüzümü, tıpkı senin bildiğin gibi dışa vurdum. Kullarını etrafıma topla da itiraflarımı dinlesinler. Topla ki kederlerim karşısında inleyip, çirkefliklerim karşısında utansınlar. Ve hepsi birer birar tahtının dibine gelip, kalplerindeki aynı içtenlik ve dürüstlükle itiraf etsinler. Sonra da içlerinden birisi, cesaret edebilirse, çıkıp, `Ben, bu adamdan daha iyiyim` desin...