Üstünde altı köşeli Davut yıldızı bulunan ve çoğunluğu ABD üretimi olan silah,tank, helikopterlerden oluşan düzenli ordu birlikleri veya güvenlik elemanları, bir eve, bir işyerine veya sokağa ateş açıyor. Genelde çocuk ve gençlerden oluşan gruplar, inşa ettikleri veya doğal barikatların arkasından fırlıyor, ateşe, taş veya sapanla karşılık veriyor. İçlerinden biri yaralandığında iki üç kişi onu ambulansa veya ilk yardıma taşırken diğerleri dönüp sapan kullanmaya ve taş atmaya devam ediyorlar; havadan yere füze, top mermisi, otomatik silah kurşunları veya gaz bombalarına karşı. Bu durum böylece içlerinden yeni birisi düşünceye, yaralanıncaya kadar devam ediyor. Gündüz böyle seyreden, kurşunlara taş atma çatışması akşam olunca yerini büyük ölçüde kurşunlara kurşunla yanıt verilen sokak çatışmasına bırakıyor. Gece yarışma doğru o günkü şehit, yaralı ve tutuklananların sayısı belli oluyor. Sabah ilk önce şehitler alkışlarla, sloganlarla, tilililerle ve Filistin bayrağına, sarılı, çeşitli örgüt bayrakları eşliğinde, her yaştan insanın katıldığı cenaze törenleriyle toprağa veriliyor. Son r a günlük intifada hayatı başlıyor. Filistin´in her sokağında, okulunda, mahallerde, caddesinde, meydanında, köyünde, şehrinde, yolunda veya tarlasında, her saat ve her gün böyle yaşanıyor. Bu manzarayı tamamlayan farklı bazı hareketlilikler, ara sıra İsrailli işgalci yerleşimcilere karşı, yerleşim birimlerine, onların otolarına veya koruyan askerlerin araçlarına yönelik veya İsrail içindeki şehirlerde yerleşimci ve askeri koruma güçlerine yönelik eylemler de oluyor. Çoğunluk intihar eylemlerinde veya Cuma günleri intifada yaşamının cami çevrelerine kaymasıyla kitlesel protesto gösterileri ve yaş düzeyinin çeşitlenmesi söz konusu oluyor.