İnsanlar dokunmak istiyorum size.



Siz de dokunmak isterseniz yüreğime,



çıkarttım, bırakıyorum avuçlarınıza.



Birazcık uzanın, yeter...



1957 yılının sıcak bir ağustos günüydü. Annemin karnında kendi halimde
yaşayıp giderken bir el uzandı tenime ve tutup fırlattı beni hayatın eksenine.



O gün bugündür, teşekkür etmek için o bir çift ele, dokunurum binlercesine;
acaba bu muydu diye, tüm merakımla ve aynı şefkatle.



Başlayınca saymaya 40´lı yılları, farkettim ki 40 büyük 35´ten. Yolun
yarısını geçmenin telaşında, beklerken gen biliminin mucizelerini. Geleceğe bir
kulaç daha uzanıverip, fazladan birkaç ele daha dokunabilmek ümidi ile yüreğimi
döktüm sayfalara.