Yokluğumdan sıkılıp, ben de dünyalı olunca, Iğdır´da, baktım ki Azeri diyorlar bana. Türkülerimizi çok sevdim. Bir sabah uyandım ki yaşlardan onaltıda iki çocuk gülümsüyor, çocuk bakışlarımda. Onlarla büyümeyi öğrendim. Yaşadığım dünya bana sığmıştı, ben ona sığamadım. İçimdeki beni alıp kapıyı açtım. Ateş vurdu yüzüme. Kalkıp şiire gittim. Söz seçtim, dize kurdum, şiir giyindim. Yıkıldıkça doğrulup umudu tazeledim. Oradayım. Her sokakta, her şehirde, her yüzde gülümserim. Merhaba. Yüküm yaşamdır şimdi. Aşk içindeyim.
(Arka Kapak)