...
Sekiz yaşında bulduğum akıllı insan gidiyor. İçimden canımı söktü götürüyor! böyle mi oluyor yaşamak kardeşim? Herkes böyle özlem çeke çeke mi yaşıyor Tombili Kuşum?
Sahi şimdi yaşıyor muyum? Onu görmek için kırk yıl bekledim.
Mektuplarımı okuyarak kaç yıl daha yaşayabilirim? Yine onsuz kaldım.
....
İnsanların ölümü dilediği an olmalı. Yaşamım boyunca hemen ölmeyi düşündüğüm günler öyle çoktu ki; işte yaşadığım şu anlarda, şuracıkta ölüversem.
Çok güzel diye adını duyduğum bu kentte bir nokta bile değilim.
Can kardeşim yine eller üstünde, Zincirli Kuyu gömütlüğne gidiyor. Kendini bıraktı, aklımı aldı gidiyor!