Bu çalışma, her türden zorluğun bilincinde olarak, eksiksizi-kusursuzu beklemek yerine yapılabilir olanı bir ucundan yakalayarak konuyla ilgili terimleri saptayıp Eski Türk İnançları ve Şamanizm´i kucaklayan bir terim dili yaratmak amacıyla yapıldı.

Şamanizm, uyanık iken görülen bir rüyadır: Kan insanının ve kan toplumunun Yukarı Dünya, Aşağı Dünya ve Orta Dünyadaki destansı serüvenlerini anlatır. Şamanist toplumda eşitsizlik, en fazla doğanın bütününde gözlenen eşitsizlik kadardır. Doğadaki ve ek-doğa olarak algılanan toplumdaki değişim / dönüşüm, düşüncenin / düşünmenin kendisidir. Düşünme / düşünce doğanın ve insanın kendini tüketirken ürettiği şeydir. İnsan, kendisini kendi dışına ve doğa dışına taşıyarak düşünemez. Doğaya benzediği ölçüde eksiksiz-kusursuz; doğaya benzemediği ölçüde eksikli-kusurludur şamanist toplum insanı. Ağaç düşünür, dağ düşünür, su düşünür, bulut düşünür, ancak düşüncelerini açıklayamaz. Bu olanak yalnızca insanda vardır: Demek ki insan hem kendi bilincinin, hem de doğanın bilincinin taşıyıcısı olmaz zorundadır. Şamanist tasarımlar bu nedenle geriye dönüşümlü ve ileri taşınmaya yatkındır. Şamanizm değerleri, medeniyet öncesi kandaş toplum değerleridir. Bu ilksel komünal değerler, kitleler halinde Batı´ya göç eden insanlarca Anadolu toprağına taşındı ve Küçük Asya´da batıni felsefenin, öğretinin ve inancın oluşmasında üretken bir kaynak durumunda yaşama geçti. Yani Anadolu toprağında;
- İnsanlığın kurtuluşuna yönelik, özel mülkiyetin, sınıfların ve devletin olmamasıyla belirgin batıni ütopyaya esin oluşturdu.
- Asıl üretim alanında belirleyici üretici güçlerle taraf oldu; medeniyeti güden sisteme kafa tuttu; medeni topraktaki muhalefet insanıyla buluştu.
- İnsan üretici gücü bağlamında, Alevilik-Bektaşiliğin yapılanıp biçimlenmesine en büyük katkıyı verdi.
- İnsanseverliğin halkla taraf olmasına, kadın-erkek eşitliğine kaynaklık etti.
(Arka Kapak)