Türklük; bir kavime, bir ırka ve bir millete isim olmazdan evvel bir sıfattı. Bu sıfat güzel anlamını karşılıyordu. Bu güzellik hayatın her safhasında ve ilişkilerin tümüne yansımış olup kapsadığı halklar tarafından sindirilmişti. Bu güzelli paylaşıldıkça büyümüş birlikte yaşanılan halkların ortak malı, varisleri arasında bölmeye kalkmak paylaşılmasına değil parçlanıp yok olmasına yol açar. Halk kültürü yok edilmek istenilen toplum, kültürsüzlüğe mahkum olur. Böylesi bir akıbet emperyal kültür politiklarının emelidir. Kurtuluş, birlikte yaşayan halkların kültürel farklılıklarına saygılı davranılarak kültürel ayniliklrin artırılmasındandır.