Wittgensteinın ikinci dönem felsefesinden hareketle, dilsel ifadelerin anlamının nesne, durum, olgu ve olaylara atıfla değil, dilin kullanım bağlamında ortaya çıktığını iddia edenler olmuştur. Bu yaklaşımın, özellikle din ve din dili açısından önemli ve olumsuz sonuçları vardır. Bu anlayışta, din dili kendi ölçütleri ve değer yargıları olan belli bir yaşam biçiminin ifadesi olarak takdim edilmiştir. Kısaca, burada bir dil oyunu oynanmaktadır ve bu dil kapalı bir dildir. Elinizdeki eser, din dilini kapalı bir dil olarak görmenin doğurduğu sıkıntı ve sorunları göz önünde bulunduran, felsefî ve teolojik kültürün gelişmesine katkı amaçlı yapılmış özlü bir çalışmadır.