Çocuklar, büyüklerin tutumları nedeniyle en güzel dönem olan çocukluğu, kaçılacak bir süreç olarak görürler.

Paul Goodman gençlerle yaptığı birçok sohbette gerçekten değişik ve daha iyi bir dünya için çalışmanın iyi bir yolunun günlük yaşamlarında olabildiğince sanki böyle bir dünya varmış gibi davranmak olduğunu söylerdi. Onlara eğer dünya aşağı yukarı yaşamak istediğiniz yer gibi olsaydı ne yapardınız, nasıl yaşardınız, diğer insanlara nasıl davranırdınız gibi sorular sorardı. Şimdiden öyle yaşayın ve öyle davranın. Eğer sizi engelleyen bir şey varsa bunu aşmaya çalışın. Ne kadar genç ve küçük olurlarsa olsunlar, onları nerede bulursak bulalım bütün çocuklara yaratmak istediğimiz toplumda olacağı gibi davranabiliriz.

Onlara nazik davranmaya çalışarak işe başlayabiliriz. Bu güçlü ve kaba olanlara hizmetkar, zayıf olanlara hükmedici bir şekilde davranılması gerektiğini zannedenler veya çocuklara yalnızca bir sevgi nesnesi ya da en sevdikleri köpekleri ya da kedileriymiş gibi davrananlar için çok zor olacaktır. Nazik olabilmek için her şeyden önce karşımızdaki insana değer vermeli ve onun benliğine saygı duymalıyız. Ona belirli bir resmiyette yaklaşmalı ve ona nasıl davranmamız gerektiğini öğrenene kadar bunu korumalıyız. Onun salt fiziksel değil duygusal yaşamına da o bize ne derece bu yaşamı kabul edeceğini gösterene kadar saygı göstermeliyiz.