Bu kitapta biraraya getirilen hikayeler, Gorki´nin, onları ele aldığı için ünlü yazarların sitem şimşeklerini üzerine çektiği, toplum dışı sayılan Bosiyakların hayatından esinlenerek yazdıklarından seçilmiştir. Baldırıçıplak ya da berduş anlamına gelen bosiyaklar, zamanın yazarlarınca, Rus ulusal gerçekçiliği laboratuvarında incelemeye değmez tipler sayılıyordu. Bu toplum tortuları edebiyat kişisi haline getirilmezdi. Çünkü onlar ne köylüydü ve ne yeni yetme burjuva, ne de aristokrattılar. Toplumun yarınını belirleyecek sınıf ve tabakalardan değil, tek tek birer fazlalık olarak yaşayan toplumsal enkazlardı. Kimi dev kalemler, onları, İsa´nın merhametinde, kimileri de, doğal ayıklanma yasasına bırakmışlardı. Oysa Gorki için, onlar, toplum dışı değil toplumsal akışkanlığın kör duraklarında kümelenen insanlardı. Çoğunlukla köy kökenliydiler ama köyde ekonomik bağları yoktu. Kentte yaşıyorlardı, ama örgütlü sanayi alanlarına uyak uyduramamışlardı. Aslanın ağzında olan ekmeği aslana yem olmadan kaparak gününü gün etmeye bakan insanlardı. Uygar araçlardan kesinlikle yoksun, ama insana; ilişkilerde hiç de yavan değillerdi...
(Arka Kapak´tan)