Kopuk, anasından başka düşünür, babasından başka giyinir. Onların giyimlerinden, düşüncelerinden, davranışlarından, konuşmalarından utanır. O artık Beyefendi´dir. Anadolu insanı onun yanında rahat değildir. Dudaklarına kibar, nazik ve fakat sahte bir tebessüm sürer, karşısında ceketini düzeltir, ağzının kenarına iliştirdiği sigarayı çıkarır, hatta tokalaşmak için ellerini ceketine siler. Ama Anadolu insanının bu davranışında gizli ve aşılmaz bir zırh vardır. Anadolu insanı O´na kendisini kapatmıştır artık. Kopuk, zamanla kendine kapılarını kapatan toplumdan öcünü almaya çalışır.

Masa başına geçerler, karşılarında el pençe divan duran kendi insanından intikam alırlar...
(Arka Kapak)