Yedi cihanı titreten Osmanlı padişahlarının savaşları ve dünyaya saldıkları korku kadar gazelleri ve beyitleri de ünlüdür. Reşad Ekrem Koçu Aşık Şair ve Padişahlar adlı eserinde bu padişahlardan bahsetmektedir. Osman Gazi´den Avni mahlasıyla yazan, divan şairleri arasında yer alan ve bir gazelinde Bir güneş yüzlü melek gördüm ki alem mahıdır / Ol kara sünbülleri aşıklarının ahıdır diyen Fatih Sultan Mehmed´e, Bend eyle dili zülfüne, divane gerekse / Yak canımı ruhsarına, pervane gerekse diyen ve Muhibbi mahlasıyla yazan Kanuni Sultan Süleyman´dan, Aşıkı sadıkda dil birdir olamaz yar ki / Hiç bir taht üzre mümkin mi ola hünkar iki diyen II. Selim´e, Muradi mahlasıyla yazan ve öleceğini anlayarak sazende ve hanendelerden Bimarım ey ecel bu gice bekle canım al şarkısını isteyen ve bir gazelinde Muradi cezbe Hak´tır kelamın / Zebanımdır beyanımdır muhabbet diyen III. Murad´dan Bahti mahlasıyla yazan I. Ahmed´e, Farsi mahlasıyla yazan II. Osman´dan, bir beyitinde Rintler bezminde canı bir aceb nam eyledik / Mescidin kandilini meyhanede cam eyledik diyen IV. Murad´a kadar birçok aşık şair ve padişahlar.