Evin holünde uzun bir zaman…Kadın, erkeğe gülümsüyor…Erkek “bir oyun” olduğunu o anda seziyor…Kadın, pencere kenarına doğru gidiyor usulca…Kadın, kandırmacaları yaşamına ilke edindiğinekendisi de inanmak istemiyor.O anda anlıyor erkek kadının hasta olduğunu,o anda her şeyi fark ediyor…Diyor ki:“Boşunadır ağlayıp haykırman biliyorum,boşunadır ummak tükenmeyi…”